Doelstellingen

Reglementaire basis en goede praktijk ★

Er bestaat geen wet of reglement betreffende de keuze van een vloerbekleding.

Kies een vloerbekleding die afgestemd is op het gebruik en de plaats.

• Zorg ervoor dat de ondergrond voor de bekleding van goede kwaliteit en volledig vlak is.
• Kies een bekleding met een bestendigheid en een onderhoudsniveau die passen bij de bestemming en bij de levenswijze van de bewoners.
• Let op de hoeveelheid zon en de vochtigheidsgraad van de plaats en kies een bekleding waarvan het gedrag compatibel is met de gegeven omstandigheden.
  • Maak rationeel gebruik van de materialen:
• In sommige gevallen kunt u het gebruik van afwerkingsmaterialen vermijden.
• Overweeg het hergebruik van materialen (bv. houten vloeren, terracotta tegels,…) Zie de website van Opalis.
• Hou bij de materiaalkeuze rekening met de mogelijkheden van herstel en/of vervanging. Zorg voor meer herstellingsmogelijkheden via opschuren door te kiezen voor massief hout of beton met een afwerklaag, die een dikkere slijtlaag hebben.
• Kies voor technieken met gebruik van gerecycleerde materialen of materialen die ontwikkeld zijn op basis van niet- of weinig getransformeerde natuurlijke grondstoffen, die gemakkelijk recycleerbaar zijn.

• Kies voor materialen met een geringe impact op het milieu, voorzien van een ecolabel of een ander classificatie-instrument, vermeld in het dossier Dossier | De levenscyclus van materialen: analyse, informatiebronnen en keuzehulpmiddelen.
• Geef de voorkeur aan materialen waarvoor recyclagekanalen bestaan.
• Vermijd composietmaterialen of onomkeerbare leg- en bevestigingstechnieken (lijmen) voor het aanbrengen van de vloerbekleding, om de mogelijkheid open te laten ze te recycleren.
• Vermijd synthetische bekleding, deze vormt immers een belangrijke bron van vervuiling van de binnenlucht door de uitstoot van vluchtige organische stoffen.
• Vermijd in slaapkamers en op plaatsen waar kinderen leven materialen die stof vasthouden, zoals vast tapijt.
• Vermijd het gebruik van bekleding die vastgelijmd wordt en waarbij lijm, verdunners en toeslagstoffen die schadelijk zijn voor de gezondheid (VOS, formaldehyde,…) gebruikt worden. Geef de voorkeur aan mechanische bevestigingstechnieken (nagels, schroeven enz.) of ineensluitingen. Kies anders voor lijmen, verdunners en toeslagmiddelen met een lage impact op het milieu en de gezondheid (zie Dossier | Vermijden van poluenten in het gebouw).
• Als u onderhouds- of behandelingsproducten gebruikt, let er dan op dat u producten kiest die de gunstige ecobalans van het toegepaste materiaal en zijn hergebruik/recyclage/opwaardering op het einde van zijn levenscyclus niet in het gedrang brengen (verf, vernis,...).

• Gebruik materialen die aan de normen voor “nuluitstoot” beantwoorden (zie Dossier | Vermijden van poluenten in het gebouw).
• Voer een analyse van de levenscyclus van de component en/of van het gebouw uit. (zie Dossier | De levenscyclus van materialen: analyse, informatiebronnen en keuzehulpmiddelen.)
• Besteed de nodige aandacht aan de mogelijkheid tot evolutie en aan de flexibiliteit van de binnenruimtes.
  • Bij de materiaalkeuze moet u rekening houden met de verschillende scenario's wat de evolutie van de binnenruimtes betreft, afhankelijk van hun functies en gebruik: is het materiaal demonteerbaar, hermonteerbaar, aanpasbaar enz.? De gebruikte techniek voor de plaatsing of bevestiging is van groot belang. Ook hier vermijdt u best het gebruik van lijm en geeft u best de voorkeur aan mechanische bevestigingswijzen.
    • Zie de fiches Dossier | Een gebouw ontwerpen dat de productie van afval doorheen zijn hele levenscyclus zo veel mogelijk beperkt, Dossier | De afbraak van een gebouw organiseren, Dossier | De wisselwerking tussen een gebouw en zijn context en binnen het gebouw bevorderen.
    • Afbraakmogelijkheden
    • Bij een gebouw of ruimte met een lage inertie (bijvoorbeeld, vanbinnen geïsoleerd of met een houten constructie), kiezen we voor een massieve, geleidende bekleding (steenachtige materialen, keramische materialen,…), die de toegankelijkheid tot de thermische massa van het gebouw in stand houdt en verhoogt.