Inplanting van de regenwatertank
Bij de keuze van de inplanting van een of meer regenwatertanks in gebouwen, en van het type behoeften dat door het opgevangen hemelwater wordt gedekt, moet men de pompgroep optimaal positioneren ten opzichte van de sanitaire lokalen die met hemelwater worden bediend (centralisatie van de pompen en dus van het technische lokaal), om de lengte van het distributienet voor niet-drinkbaar water te rationaliseren. Deze maatregel zal een impact hebben op:
- De lengte van het net en dus de kosten van de installatie voor het hergebruik van hemelwater, en ook op haar milieubalans (grijze energie van het tweede net);
- De vereiste distributiedruk op de aftappunten: punten die te ver van de pomp verwijderd zijn, zullen een te hoge druk noodzakelijk maken, met een impact op de werking en het elektriciteitsverbruik van de pompen;
- Het waterverbruik: zoals uiteengezet in Dossier | Rationeel omgaan met water, is het risico van lekken in lange leidingen groter, omdat de leidingen veel bochten vertonen en de druk hoger is.
De distributie van hemelwater moet in de mate van het mogelijke met vrij verval gebeuren (keuze van de inplanting van de tank boven de bediende aftappunten). Dit geldt nog meer voor de overlaat: het gebruik van hefpompen voorkomen.
Het elektriciteitsverbruik van de installatie beperken
De werking van alle elektrische uitrustingen van de installatie voor het hergebruik van regenwater moet net als die van de pompen worden geoptimaliseerd om verspilling te vermijden.
Keuze van de materialen:
Bij de keuze van de voorzieningen voor de opvang van het hemelwater op het dak en de kanalisering naar de tank, moet men trachten de milieu-impact van de installatie zoveel mogelijk te beperken.
Vermijd materialen die veel energie verbruiken en de slechtste milieubalans hebben, zoals pvc, en/of materialen die in contact met water kunnen corroderen, zoals zink of koper.
Voor de opvang van hemelwater op het dak, verdienen houten dakgoten (hout uit duurzaam beheerde bossen) met een waterdichte bekleding van EPDM , of dakgoten van polyesterhars , en afvoerleidingen van polypropyleen (PP), de voorkeur boven de traditionele materialen: zink, koper, aluminium of PVC.
