Het dimensioneringsprincipe van een wadi bestaat erin om voor een vooropgestelde hoeveelheid regen met een bepaalde terugkeertijd het opslagvolume ervan te bepalen en, bij een infiltratie- of gemengde wadi, ook zijn minimale infiltratieoppervlakte te achterhalen. Deze oppervlakte hangt af van het vermogen van de bodem om water te infiltreren en de maximaal benodigde tijd voordat de wadi opnieuw leeg is. Teneinde het (infiltratie- of buffer) volume van het bouwwerk per strekkende meter te maximaliseren, kunnen er elementen met een ultralichte alveolaire structuur ('Structure Alvéolaire Ultra-Légère', SAUL) en een groter opslagpotentieel gebruikt worden in plaats van een in steen uitgevoerd massief.
Over het algemeen kan de dimensionering van een wadi herleid worden tot het bepalen van de doorsnede van de wadi (dwarsprofiel), wanneer de lengte ervan opgelegd wordt door de beschikbare ruimte op het perceel. Het volume (doorsnede x lengte) kan onderverdeeld worden in twee delen om aan de dubbele hydraulische functie van de wadi tegemoet te komen, met name de opslag van een bepaalde neerslaggebeurtenis en de afvloeiing van een minder courante gebeurtenis, hetzij boven elkaar, hetzij na elkaar, zoals de volgende schema's illustreren.
De overgang tussen de verschillende delen kan gebeuren door middel van een verlaat of overloop (overloop in de oever of centralere buis die op een netwerk aangesloten kan worden). Deze voorzieningen moeten onderhouden worden om ongecontroleerde overstromingen te vermijden, die zouden kunnen inwerken op de omliggende belangen.
Wadi met boven elkaar geplaatste opslag
Het water van courante neerslaggebeurtenissen wordt opgeslagen in een volume onderaan in de wadi (bv. jaarlijkse regen), terwijl het extra water boven op dit volume te wijten aan minder vaak voorkomende gebeurtenissen, opgeslagen wordt in een hoger gelegen gedeelte door overschrijding van het eerste niveau (bv. voor tienjarige of honderdjarige regen)
Wadi met opeenvolgende opslag
Het water van courante neerslaggebeurtenissen wordt opgeslagen in een eerste, stroomopwaarts gesitueerde deel (bv. jaarlijkse regen), terwijl het extra water boven op dit volume te wijten aan minder vaak voorkomende gebeurtenissen) en een volgend deel wordt opgeslagen door middel van een overloopinrichting (bv. voor tienjarige of honderdjarige regen)
