Opslagbedden (of reservoirstructuren) maken de tijdelijke opslag mogelijk van water tussenin de materialen waaruit ze bestaan. Ze zijn van geringe diepte en zijn samengesteld uit drainerende materialen zoals grind (aggregaten), geëxpandeerde klei en verdichte steenwol. Eenmaal opgeslagen, kan het

Ultralichte alveolaire structuren (SAUL) zijn speciale types opslagstructuren. Door hun celstructuur gemaakt van polymeermaterialen hebben ze binnenin hun cellen geen drainerende materialen nodig. Hierdoor kunnen ze vacuümindices tot 95% bereiken. Het combineren van deze structuren in modules maakt

Natuurzwembaden of zwembassins, zwemvijvers, natuurlijke zwembaden of biologische zwembaden zijn kunstmatig aangelegde bassins die het water uitsluitend mechanisch en/of biologisch zuiveren. Ze onderscheiden zich dus van klassieke zwembaden die worden gereinigd met chemicaliën zoals chloor. Er zijn

Filtreerstroken, ook bufferstroken met gras genoemd, worden aangebracht tussen een ondoorlatend stroomopwaarts oppervlak dat afvloeiing veroorzaakt en een stroomafwaartse andere voorziening voor waterbeheer. Ze vormen dus overgangsvoorzieningen naar voorzieningen voor regenwaterbeheer. Ze verbeteren

Waterdoorlatende verhardingen bestaan uit materialen die een poreuze laag vormen, hetzij door hun eigen structuur, hetzij door de manier waarop ze geplaatst worden. Ze maken het mogelijk om gestabiliseerde zones zonder water te creëren, die gebruikt kunnen worden door voetgangers en voertuigen, en

Een regentuin is een ondiepe, beplante verlaging die bij geïntegreerd regenwaterbeheer wordt gebruikt als behandelings- en opslagtechniek. Het is dus een hybride structuur tussen een filterstrook en een wadi of een droog bekken.