De indicatoren voor de meting van de kwaliteit van het stadslandschap vallen grotendeels binnen niet-kwantificeerbare categorieën. De duurzame bijdrage van een gebouw aan het landschap kan evenwel worden beoordeeld op basis van de hieronder vermelde elementen :
- Bescherming van de erfgoedwaarde van een gebouw door een goed gepland restauratieproject.
De architecturale kwaliteit of de waardering voor de stedelijke vormgeving aan de hand van de volgende referentiecriteria :
- Menselijke schaal: de verhouding tussen het individu en zijn omgeving, uitgaande van het formaat van het individu. Ze biedt in een oogopslag een beeld van de omgeving waarin het individu zich bevindt.
- De ritmiek van de gevels (of de herhaling van herkenbare elementen): die kan horizontaal of verticaal zijn en draagt bij aan de sequentievorming in de stad.
De samenhang van het gebouw :
- Met de bebouwde omgeving.
- Met de niet-bebouwde omgeving (coherente definitie van volle en lege elementen).
- De bijdrage van het project aan het stedelijk netwerk: creatie van visuele sequenties, verband met en continuïteit tussen landschapselementen (groene ruimten, water, etc.).
- Het verband en de dialoog van het project met zijn omgeving of de 'niet-vervangbaarheid' van het gebouw.
- De participatie van het project aan de nabijheid van activiteiten (van commerciële, culturele, sportieve aard) in de wijk: toevoeging van diensten aan de basisfunctie (woning, kantoor enz.).
- De configuratie van de openbare ruimte die het gebouw oplevert: de locatie, het volume, de vorm van het gebouw moet het mogelijk maken de openbare ruimte die er rond ligt vormelijk voor te stellen op de mentale kaarten.
- Het vermogen van het project om een multizintuiglijke sfeer te creëren.
- Het vermogen van het architecturale ontwerp (gevelbehandeling, vormgeving van de gelijkvloerse verdieping en de tussenruimten) om op sociaal niveau een gevoel van veiligheid te bieden.
- De hoeveelheid groen op het perceel en rondom het pand (zie dossier Biodiversiteit bevorderen).
