Kiezen voor een passieve koelstrategie als alternatief voor een actief koelsysteem (klimaatregeling) maakt het mogelijk een oplossing te bieden voor het probleem van oververhitting in goed geïsoleerde gebouwen, terwijl ook het energieverbruik sterk wordt verminderd en het gebruik van verontreinigende koelmiddelen wordt vermeden. Het principe is gebaseerd op het gebruik van bronnen van "gratis koeling" zoals de bodem en de lucht.
In functie van het type van project en de normen en reglementeringen die erop van toepassing zijn, kunnen 3 niveaus van doelstellingen worden beoogd door de ontwerper van een passief koelsysteem, gaande van het naleven van de regelgeving en een minimaal comfort tot een duurzaam ambitieus voorbeeldproject.
Er worden drie types van passieve koelsystemen (of voorzieningen) voorgesteld:
- free-cooling , dat een beroep doet op een intensieve ventilatie (free-cooling overdag en ventilatie 's nachts); het kan gaan om natuurlijke, mechanische of hybride ventilatie;
- de aardwarmtewisselaar , samengesteld uit een ondergrondse buis waardoor de lucht die in het gebouw wordt aangevoerd wordt gekoeld;
- de adiabatische koeling , die erin bestaat de lucht te koelen door er water in te laten verdampen.
Van deze drie systemen moet de voorkeur worden gegeven aan free-cooling.
