Na het identificeren van de beperkingen is de 2de stap in het ontwerp van een systeem voor regenwaterbeheer het zo klein mogelijk houden van ondoorlatende oppervlakken:
- Op het niveau van het gebouw: De door de constructies in beslag genomen bodemoppervlakte beperken, door in de hoogte te bouwen.
-
Op het niveau van de omgeving: Doorlatende bodembedekkingen gebruiken :
- Groene ruimten met volle grond, aangeplant en zo horizontaal mogelijk (eventueel in terrassen)
- Bedekkingen voor de omgeving en voor de grijze ruimten (toegangen, parkeerterrein) zoals poreuze straatstenen, grind, straatstenen met open voegen, gestabiliseerd gazon...
- Bomen planten in de omgeving en in grijze ruimten, zodat hun bladeren de neerslag opvangen en hij later door evapotranspiratie kan verdampen.
Doorlatende materialen met een lage afvloeiingscoëfficiënt: betonnen grastegel, plastic grastegel, grastegel van aardewerk, straatsteen met niet-gecementeerde voeg, grind, zand, enz. Er bestaan ook poreuze straatstenen, houtschilfers, grindtegels
Foto's: © Fedestral - © Valérie MAHAUT
Foto's: © Fedestral - © Valérie MAHAUT
Coëfficiënt van ondoorlatendheid van de percelen
Voor een effectief project streeft men naar een coëfficiënt van ondoorlatendheid van het perceel van minder dan 30%.
Coëfficiënt van ondoorlatendheid
|
Basis |
tussen 40% en 80% |
|---|---|
|
Effectief |
tussen 20% en 40% |
|
Zeer effectief |
minder dan 20% |
bron: Démarche HQE (Frankrijk)
